บทคัดย่อ

 
       งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงความสัมพันธ์ระหว่างความสามารถทางสติปัญญากับความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นเด็กเล็ก โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร กลุ่มตัวอย่างในการศึกษาครั้งนี้คือ นักเรียนที่มีอายุระหว่าง 5 – 6 ปี ที่ศึกษาอยู่ในชั้นเด็กเล็ก โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร จำนวน 205 คน

       เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยนี้ ได้แก่ แบบทดสอบความสามารถทางสติปัญญา โดยใช้แบบทดสอบการวาดภาพคนของกู๊ดอีนัฟ – แฮร์ริส แบบทดสอบความคิดสร้างสรรค์ทีซีที – ดีพี ของเจลเลนและเออร์บาน และประวัตินักเรียนของโรงเรียน การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติ Simple Correlation, t – test และ ANOVA และหาความสัมพันธ์ โดยหาค่า eta
    ผลการวิเคราะห์ข้อมูลพบว่า
    1. ความสามารถทางสติปัญญากับความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นเด็กเล็กมีความสัมพันธ์กัน อย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ ไม่ว่าจะจำแนกตามเพศของเด็ก อายุของมารดาและบิดาระดับการศึกษาของมารดาและบิดา และการประกอบอาชีพของมารดาและบิดา
    2. ความสามารถทางสติปัญญาของนักเรียนชั้นเด็กเล็กมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติกับเพศของเด็ก ( ) และกับระดับการศึกษาของบิดา ( ) ส่วนอายุของมารดาและบิดาระดับการศึกษาของมารดา และการประกอบอาชีพของมารดาและบิดามีความสัมพันธ์กับความสามารถทางสติปัญญาอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ
    3. ความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นเด็กเล็กมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติกับเพศของเด็ก ( ) และกับการประกอบอาชีพของบิดา ( ) ส่วนอายุของมารดาและบิดาระดับการศึกษาของมารดาและบิดา และประกอบอาชีพของมารดามีความสัมพันธ์กับความคิดสร้างสรรค์อย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ