ความมุ่งหมายของการวิจัยนี้เพื่อเปรียบเทียบผลการสอนทักษะเทนนิสแบบรวมส่วน และการสอนแบบแยกส่วนแล้วรวมส่วนที่มีต่อทักษะการเรียนทักษะเทนนิส กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนระดับมัธยมศึกษาปีที่ 3 ปีการศึกษา 2536 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร จำนวน 40 คน โดยการสุ่มแบบเจาะจง โดยแบ่งออกเป็นกลุ่ม กลุ่มละ 20 คน เป็นนักเรียนชาย 10 คน และนักเรียนหญิง 10 คน กลุ่มหนึ่งใช้วิธีการเรียนแบบรวมส่วน อีกกลุ่มหนึ่งใช้วิธีการเรียนแบบแยกแล้วรวมส่วน ใช้เวลาในการสอน 16 สัปดาห์ละ 1 ชั่วโมง 30 นาที เครื่องมือที่ใช้คือแบบทดสอบเทนนิสของ พจนีย์ ธนาคม พบว่าก่อนการเรียนคะแนนความสามารถทางทักษะเทนนิสทุกรายการของนักเรียนชายที่เรียนแบบรวมส่วนกับเรียนแบบแยกรวมส่วนไม่แตกต่างกัน หลังจากเรียน 16 สัปดาห์ คะแนนความสามารถทางทักษะเทนนิสทุกรายการของนักเรียนที่เรียนแบบรวมส่วนกับเรียนแบบแยกแล้วรวมส่วน แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยกลุ่มที่เรียนแบบแยกแล้วรวมส่วนมีค่าเฉลี่ยมากกว่าหลังการเรียน 16 สัปดาห์ คะแนนความสามารถทางทักษะเทนนิสทุกรายการของนักเรียนหญิงที่เรียนแบบรวมส่วนกับเรียนแบบแยกแล้วรวมส่วน แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยกลุ่มที่เรียนแบบแยกแล้วรวมส่วนมีค่าเฉลี่ยมากกว่า